2 - گستردگی و پیشینه : با توجه به این که نغمات ماهور و چهارگاه خاستگاه ایرانی دارد می‌توان گفت که عجم یکی از نغمه‌های فارسی است، که در گذشته‌ی دور مورد استفاده بوده است. به هرحال امروزه در سرزمین اعراب رنگ و بوی عربی گرفته و در قرائت قرآن به نام مقام عجم از آن استفاده می‌گردد.
3 - کیفیت آهنگ : مقام عجم در تلاوت قرآن ترکیبی از نغمات ماهور و چهارگاه، و چند مقام فرعی کوچک دیگر است. ماهور نقش مهمی در اجراء این مقام دارد.
4 - موضوع آیات : در آیاتی با مضامین خدا، بهشت، توبه، معجزات، پیامبران، دعا، درخواست، حرکت و مبارزه از این مقام بهره می‌جویند.
5 - تاثیرات : اعراب معتقدند این مقام با پاکی و پوششی که دارد در ایجاد شور و شوق و هیجان در شنونده بسیار موثر است.
6 - جایگاه اجرا : این مقام بعد از رست و سه‌گاه آورده می‌شود. هر چند اساتیدی همچون عبدالباسط و مصطفی اسماعیل پس از مقام نهاوند و بیات نیز از آن بهره جسته‌اند. مقام عجم در مایه‌ی صبا بوده و از آن در فراز و نشیبهای صوتی و لحنی استفاده می‌شود.
7 - گوشه‌ها و نغمه‌های فرعی : عجم دارای تنوع لحنی و ریز نغمات مختلف نیست و از گستردگی الحان تا حدودی بی‌بهره است. از نغمات فرعی آن می‌توان به «شوق‌آور و شوق‌افزا» اشاره نمود.
8 - قاریان برتر : در این مقام اساتیدی همچون شعشاعی، مصطفی اسماعیل، کامل یوسف، منشاوی، حصان، علی‌البناء و شحات‌انور را می‌توان نام برد.
