احتمالا تا به حال واژه هایی در رابطه با با راههای خروجی صدا شنیده اید.واژه هایی همچون صدای تودماغی،صدای سر،صدای دهانی،صدای حنجره،صدای سینه و…تارهای صوتی ابزار ایجاد صوت هستند.این منابع صوتی بر برخورد هوای شش ها به صدا در می آیند. پس از تولید صوت توسط حنجره نوبت حفره های تشدید است تا به آن شکل دهند.
اگر حنجره بدون فشار،کار خود را انجام دهد بهترین صدای ممکن را تولید میکند و اگر صدا از اعماق شش ها جاری شود،جعبه ی تشدید کننده سینه بهتر عمل میکند و اگر انقباض از گلو و دهان حذف شود،حفره ی تشدید کننده دهان زیباترین طنین خود را ایجاد می نماید.
افرادی که به طور اصولی از صدای حنجره خود استفاده میکنند توان و عمر خوانندگی شان دوچندان می شود.
محور اصلی صدای خروجی برخی از قراء مصری بینی می باشد مانند استاد منشاوی،استاد طاروطی.برخی دیگر مانند استاد عبدالباسط یا استاد غلوش صدای سر است.یا برخی دیگر مانند استاد صیاد فضای جلوی دهان محور اصلی خروجی صدایشان است.
اما اساتیدی هستند که از تمامی خروجی ها به طورآگاهانه و هنرمندانه بهره گرفته و آن خروجی ها را کاملا اصولی و با ذوق مدیریت میکنند.مانند استاد شحات انور، استاد مصطفی اسماعیل،استاد طه الفشنی و استاد محمد عمران.به طور معمول افرادی که به طور هنرمندانه اط سایر خروجی ها در کنار صدای حنجره ی خود بهره میگیرند دارای هوش بالایی در تلاوت بوده وتمرکز آنان در شرایط مطلوبی است.
منتشر شده در سایت چشمه تلاوت
منبع:کتاب مهندسی صدا استاد بیژنی
