چگونگی احترام به قرآن کریم

احترام به قرآن از شروط تماس با قرآن و بهره برداری از معارف بلند آن است. در آیه 79 سوره واقعه می خوانیم: ( لا یمسه الا المطهرون) و جز پاکان نمی توانند آن(قرآن) را مس کنند. آیه مذکور براساس تفسیرهای مطرح شده، به شرط طهارت در مس ظاهری و استفاده معنوی از مفاهیم قرآن تفسیر شده است .

 در روایتی از حضرت موسی بن جعفر (علیه السّلام) می خوانیم: « قرآن را بدون وضو مس نکن، و نه در حال جنابت، و دست بر خط آن در این حال مگذار و آن را به گردن میفکن؛ چرا که خداوند متعال فرموده: جز پاکان آن را مس نمی کنند.»

لزوم طهارت برای تماس ظاهری و معنوی با آیات قرآن، خود بهترین دلیل بر عظمت و وجوب تکریم آن است. در آیات دیگری مانند آیه 204 اعراف درباره ضرورت ترک کارها و گوش فرادادن به قرآن می خوانیم:« و اذا قری القرآن فاستمعوا له و انصتوا لعلکم ترحمون» هنگامی که قرآن خوانده می شود گوش فرادهید و خاموش باشید تا مشمول رحمت خداوند شوید.

این آیه به همگان، عالم و جاهل، مرد و زن، کوچک و بزرگ دستور می دهد در برابر قرآن احترام گذاشته به هنگام تلاوت آیات آن از سخن گفتن و پرداختن به کارهای دیگر خودداری کنند تا مشمول رحمت پروردگار شوند و این به علت عظمت قرآن است.

 پیامبر اسلام (لی الله علیه و آله) فرمودند : «القرآن افضل کل شیء دون الله فمن وقّر القرآن فقد وقر الله و من لم یوقر القرآن فقد استخف بحرمه الله»؛ قرآن برترین خیر پس از خدای متعال است. هرکس قرآن را احترام کند، خدا را احترام گزارده و هرکس حرمت قرآن را نگه ندارد حرمت الهی را سبک شمرده است .

 

بنابراین، لازمه ادای حق قرآن، فهمیدن مقام آن است و این جز با تفکر در آیات آن و آگاهی از معارف الهی میسور نخواهد بود .