خدای سبحان چگونه در خصوص امر به معروف و نهی از منکر فرمان داده است؟
خدای متعال می فرماید: «ولتکن منکم امه یدعون الی الخیر و یامرون بالمعروف و ینهون عن المنکر»، و باید از میان شما گروهی باشند که مردم را به نیکی دعوت کنند و به کار شایسته واداشته و از زشتی بازدارند.« منکر» آن است که عقل و شرع آن را بد دانسته و زشت می پندارد. بی تردید چنین عملی نوعی معصیت خداست. « معروف» نیز کاری است که عقل و شرع آن را می ستاید و نیک می داند و چنین عملی هم در زمره اموری است که اطاعت خدا محسوب می شود. آیه فوق در کل این معنا را می رساند که به ناچار باید گروهی وجود داشته باشند تا غیر مسلمانان را به اسلام و مسلمانان را به آنچه مورد رضایت خداوند است، دعوت نمایند. خدای سبحان در این آیه امت اسلام را به تغییر دادن کار زشت و اصلاح عمل پس از انجام دعوت فرموده و این غیر از نهی از انجام کار ناپسند است؛ چرا که نهی از منکر باید قبل از وقوع و انجام عمل ناشایست صورت بگیرد. رسول الله (صلّی الله علیه و آله) فرمودند: « هریک از شما منکر و کار زشتی را مشاهده می کند باید بیدرنگ نسبت به تغییر آن عملا اقدام نماید. اگر نتوانست لازم است با زبان خود این کار را انجام دهد. اگر باز هم نتوانست باید با قلب خود این کار را انجام دهد. ( یعنی قلبا از انجام آن ناراضی باشد) چرا که این دیگر پایین ترین درجات ایمان است. »
